maandag 5 juni 2017

Donderdag

Donderdag

Het is druk voor de toonbank, net op het moment dat mijn andere collega moet bijdraaien aan de kassa en de vracht is gearriveerd. Ik probeer zo vriendelijk en snel mogelijk alle klanten te helpen, maar ik kan niet voorkomen dat een van de klanten klaagt over het lange wachten. Sorry ik heb maar twee handen, wil ik zeggen. Maar meer dan sorry komt er niet uit. Gelukkig is de laatste klant een bekende, een moeder van school, die me meteen verdedigd. ‘Je ziet toch dat ze alleen staat. Ze probeert iedereen gewoon zo goed mogelijk te helpen, en ja dan moet je soms even wachten.’ De klagende klant werpt haar een vernietigende blik toe en loopt boos weg.
Ik adem nog eens diep in, voel de pijn in mijn borst alweer op komen zetten, adem nog eens in en kijk naar de moeder van Sophie, die nu voor me staat.
‘Niks van aan trekken. Ieder normaal mens kan toch zien dat je hier niets aan kan doen.’
Ik glimlach lauwtjes naar haar, neem haar bestelling op en zie mijn collega Sanne weer de afdeling opkomen.
‘Zo, wat was het daarnet druk zeg, ik denk ik kom vandaag helemaal niet meer terug op de afdeling.’ Ze loopt door naar de snijmachine, haalt een stuk vlees uit de lade, wikkelt het plastic eraf en legt het op de machine om er plakjes vanaf te snijden.
Ik voel de pijn in mijn borst met elke ademteug minder worden. Maar het duurt nog zeker een uur voor ik weer helemaal tot rust gekomen ben.
Thuis staat Joost al achter het fornuis. Hij roert in een grote pan met gehakt, paprika, ui en tomaten. Naast hem op het aanrecht staan nog twee blikjes met mais en kidneybeans. Vanavond eten we wraps.
Na het eten als ook de kinderen te bed liggen, nestel ik me met een dekentje tegen Joost aan op de bank. Hij slaat een arm om me heen en geeft me een kus.
‘Ik kreeg vandaag een telefoontje van de voorzitter van SVL. Het ging over de gemeenteraadverkiezingen die er aan zitten te komen. Hij vroeg of ik me kandidaat wilde stellen om als eerste op de lijst van de partij te komen.’
‘Leuk! Als je daarvoor tijd hebt, en het niet ten koste gaat van thuis, dan moet je dat zeker doen!’ Natuurlijk moet hij dat doen. Zo’n kans moet hij met beide handen aangrijpen. Ik weet sinds het begin van onze relatie al dat hij graag de politiek in wilde. Hij wist toen alleen nog niet goed hoe hij het aan moest pakken en bij welke partij in Laarbeek hij de meeste aansluiting had. Toen een van de leden van de SVL hun ideeën met hem bespraken, was het echter meteen duidelijk welke partij het zou worden, en sinds enkele jaren is hij dan ook een actief partijgenoot. Het mooie van de partij is dat het bestaat uit mensen die echt in de samenleving staan. Ze zijn oprecht betrokken bij wat er leeft en speelt binnen het verenigingsleven, en ze laten geregeld hun gezicht zien op evenementen en grootste gebeurtenissen binnen Laarbeek.
‘Ik hoef pas volgende week maandag definitief te beslissen, dan hebben we vergadering van de partij en gaan we meteen het verkiezingsprogramma doorspreken.’
‘Heb je trouwens nog iets gehoord van die hack bij de gemeente? Is alles nu weer opgelost daar?’
‘Toevallig had Ad het daar vandaag nog over. Nou, er blijken toch wel een paar gegevens verdwenen te zijn, maar het vreemde is, het lijkt niet echt om hele belangrijke informatie te gaan. Het lijkt er eerder op dat de hacker ons heeft willen waarschuwen, door op deze manier te laten weten dat hij tot echt alles in staat is. Ze hebben nu de systeembeheerder van Uden tijdelijk hierheen gehaald. Een handig mannetje, had alles zo weer aan de praat. En hij heeft er meteen een betere beveiliging opgezet zodat het niet meer zo makkelijk te hacken moet zijn in de toekomst.’ Joost komt overeind.
‘Ik heb wel zin in wat te knabbelen. Jij ook wat?’ ‘Nee, dank je. Ik ben nu net zo lekker bezig met sporten en gezond eten, als ik dan weer ga snoepen dan heeft het allemaal geen zin.’
Maar nu hij naast me zit met een zak chips op schoot, besluit ik toch maar even iets in een andere kamer te gaan doen, voor ik in de verleiding kom. Het is ’s avonds toch moeilijker vol te houden dan ik dacht.


2 opmerkingen:

  1. Als ik zo vrij mag zijn enige kritiek te leveren: het is lastig lezen, zo'n groot blok tekst. Dan zinkt de moed me een beetje in de schoenen (-: Af en toe een witregel ertussen nodigt meer uit tot lezen.
    Ik heb 2 1/2 jaar geleden mijn voedingspatroon omgegooid en heb er alleen maar profijt van. Af en toe zondig ik maar dan moet het ook echt de moeite van het zondigen waard zijn!
    Lief dat de moeder van Sophie begrip voor je had.
    Groetjes

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt voor de feedback, ik zal er op Letten. Ik ben zelf ook stukje bij beetje gezonder gaan eten, meer fruit, groente,minder suiker, geen zout meer toevoegen. En af en toe zondigen Is dan ineens een echte traktatie!

      Verwijderen

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Bedankt voor het lezen van mijn blog. Ik vind het leuk als je een reactie nalaat.

Totaal aantal pageviews