Donderdag

Ik kijk op van mijn notieblok. Meende ik nou stemmen te horen? Snel kijk ik op de klok, maar het is nog maar half 3, te vroeg voor de kinderen om al naar huis te komen, dus dat kan het niet geweest zijn. Ik was zo verdiept in het schrijven dat ik alles om me heen een beetje uit het oog verloren ben. Ik berg mijn notieblok op, kijk nog even naar de laatste regels, voordat ik het blok in de la leg.

Zoetjes aan beginnen de herinneringen weer terug te komen. Alles van het prille begin, waarin alles nog heel normaal leek, we nog een prille relatie hadden waarin we elkaar nog aan het aftasten waren. Hij me voorstelde aan zijn vrienden, en ik hem introduceerde bij mijn vriendinnen, al had hij de meeste al tijdens het uitgaan ontmoet. Ik zucht en loop terug naar de keuken om een lekkere kop koffie voor mezelf in te schenken. Ik zet de beker op het aanrecht en loop naar de bijkeuken om de was uit de wasmachine te halen. Met de wasmand onder mijn arm loop ik de trap op naar boven, waar ik de kleren een voor een uitschut alvorens ze aan de waslijn te hangen. Als ik klaar ben heb ik nog net tijd om een nieuwe was aan te zetten en nog even van mijn koffie te genieten voor ik de kinderen weer op moet gaan halen.

Daantje heeft afgesproken met Zara, en Jordy neemt Sam mee naar huis. De jongens vinden al snel hun weg in de tuin, en de meiden verdwijnen naar de speelhoek in de serre. Als iedereen voorzien is van drinken, heb ik mooi de tijd om alvast aan het eten te beginnen, zodat we op tijd klaar zijn voor als de oppas vanavond komt. Na het eten moet ik namelijk meteen door naar het werk, waar we een vergadering hebben over de nieuwe aanpak op de versafdeling. Het hoofdkantoor heeft namelijk de regels met betrekking tot de uren die in mogen worden gezet weer aangescherpt, wat in de praktijk betekend dat we met alleen al de vaste medewerkers al bijna alle uren ingevuld hebben. Echter is het lastig om dan ook alle tijden bezetting te hebben, aangezien we 7 dagen per week geopend zijn. Om dat te bewerkstelligen is er een plan van aanpak nodig en wordt er van ons medewerkers enige flexibiliteit verwacht, waarbij we er rekening mee moeten houden dat we ook op de koopavonden en de zaterdagen worden ingezet. Ik had het er al met Joost over gehad van de week hoe wij een zaterdag of een koopavond op kunnen lossen, omdat we dan niet kunnen rekenen op de naschoolse opvang. De ouders van Joost wonen te ver weg, en mijn ouders zijn ook geen optie omdat ze een eigen boekwinkel hebben. Dus moet Joost de zaterdagen vrij houden op zijn werk en op een koopavond eerder mee ophouden. Vanavond maar eens horen om hoeveel zaterdagen en koopavonden het gaat per maand.

Ik giet de pasta in het vergiet en laat het uit lekken, doe het terug in de pan en giet er een scheutje olie overheen die ik er goed doorroer. De gehaktballetjes staan lekker te pruttelen in de tomatensaus. Ik kijk even naar buiten waar de jongens inmiddels gezelschap hebben gekregen van de meiden en verstoppertje aan het spelen zijn. Een snelle blik op de klok leert me dat het al bijna 5 uur is.

Ik roer nog een keer door de tomatensaus, pluk wat blaadjes van het basilicumplantje dat in de vensterbank staat, en voeg ze toe aan de saus. Al weldra vult de keuken zich met heerlijke geuren.

De bel gaat, en voor de deur staat een jongeman die Sam op komt halen. Als ik goed kijk herken ik Maikel, hij heeft zijn krullen onder een pet zitten en draagt een bril met een donker montuur, waardoor ik hem eerst niet herkend had.

‘Hoi, wat kan ik voor je doen?’ ‘Ik kom Sam ophalen. Christel redde het niet met haar werk, en ik ben toch vrij, dus ik dacht ik rij even langs.’ Hij glimlacht, en kijkt me aan. Het valt me nu pas op dat hij grijsgroene ogen heeft, dezelfde ogen als Sam en ineens valt me de gelijkenis op. Ik laat hem binnen en hij blijft een beetje vertwijfeld in de keuken staan.

‘Kom verder. De jongens zijn buiten aan het spelen.’ Voor dat ik de achterdeur open gedaan heb, staat Sam ineens achter me en vliegt Maikel om de hals. ‘Maikel!’ roept hij vol enthousiasme, waarna hij naar Jordy zwaait en mij aankijkt. ‘Bedankt voor het spelen.’

‘Graag gedaan, als je het maar leuk gehad hebt! Jordy? Kom jij ook nog even afscheid nemen?’

We lopen met zijn vieren naar de voordeur. De meiden zijn ook naar binnen gekomen, en de moeder van Zara komt net aanrijden als Maikel met Sam naar de fiets loopt.

De kinderen nemen afscheid en we lopen gezamenlijk terug naar de keuken. We hebben net de tafel gedekt als Joost de keuken binnenstapt met een bedrukt gezicht. ‘Heb je het nieuws al gezien?’