Elvis Memorial day

Woensdag 16 augustus was het precies 40 jaar geleden dat Elvis kwam te overlijden. De grote Rock&roll ster is nog steeds enorm geliefd onder vele fans over heel de wereld. Vele duizenden muziekliefhebbers trekken jaarlijks naar Memphis om daar iets mee te krijgen van de grote King of Pop die de rockabilly populair heeft gemaakt.
Om de King te herdenken  organiseert Bernie de Brouwer al voor het 11de jaar de Elvis Memorial Day die dit jaar in Boskant werd gehouden.

Kempkensroute deel 2

We wandelen weer gezellig verder door het Brabanste land. We zitten nog steeds op de Kempkensroute, waar we aangekomen zijn bij een kleine pluktuin. Omdat oma graag door wilde lopen, hebben we hier niet al te lang bij stil gestaan.

En terwijl oma zich een beetje zorgen begon te maken over de kinderen; 'Is het niet te ver, en hoelang is deze route nog? Heb je wel gekeken van tevoren?' Renden de kinderen als raceauto's voor ons uit, waarbij ze regelmatig even kwamen melden dat we eerste of ineens toch weer laatste in de rij waren.

We weken een stukje van de route af om naar Eerde te lopen. We passeerden een speeltuintje waar de kinderen nog even een rondje maakten op een van de toestellen, een huisje beklommen en van een glijbaantje afgleden, alvorens verder te lopen naar het pleintje. Daar vonden we een groot infobord waarop de verschillende routes aangegeven waren.

We lieten het pleintje weer achter ons liggen en vervolgden onze route.

De sneeuwbes

De sneeuwbes is voor vele bekend vanwege hun witte vruchtjes die knappen als je erop gaan staan. De heester komt oorspronkelijk uit Noord-Amerika en verdringt hier langzaam de inheemse vegetatie vanwege zijn sterke uitlopers. De roze bloemen produceren nectar en worden door o.a. hommels, zweefvliegen en wespen bezocht. De besjes zijn erg in trek bij lijsters, maar voor mensen zijn ze giftig.

Uitzicht op de oude vuilstort

Op de vlagheide werd kort voor het einde van de Tweede Wereldoorlog een vliegveld aangelegd die tijdens Operatie Market Garden in februari 1945 in gebruik werd genomen. Na de bevrijding raakte het vliegveld snel overbodig. Het naast gelegen militair terrein bleef in bedrijf omdat daar 3 militaire opslagplaatsen aanwezig waren. Deze stammen uit 1971, ten tijden van de Koude Oorlog. Een is er nog van bewaard gebleven, de andere zijn inmiddels gesloopt. In 2001 werden ze aan de gemeente Veghel overgedragen. Van het terrein resten enkel nog enkele geasfalteerde paden, die overwoekerd zijn door de natuur.

Wat verderop vind je een abstract, maar nog duidelijk herkenbaar speelmonument, dat ter nagedachtenis aan het vliegveld en zijn piloten werd opgericht. Het monument is geinspireerd op een van de Spitfires die vanaf het vroegere vliegveld vertrok ten tijden van Operation Market Garden. Er worden hier in het gebied elk jaar herdenkingen gehouden, waarbij de operatie na wordt gespeeld.

Op het terrein werd later vuil gestort, waardoor een tientallen meters hoge berg ontstond. Na de sluiting van dit terrein besloten de drie grensgemeentes Schijndel, Veghel en Sint-Oedenrode de vuilnisberg af te dekken met folie en er een recratiegebied van te maken. Op het hoogste punt vind je tegenwoordig een uitkijkplaats met bankjes, waar vandaan je de hele omgeving kunt zien.

Het monument was het eindpunt van onze route. Wij liepen weer terug naar de auto. Het was een dag vol geschiedenis, natuur en speelmomenten. Een aanrader voor elke liefhebber van wandelen.

De Kempkesroute in Eerde

Vandaag nemen we jullie mee naar de Vlagheide. Een voormalige stortplaats die precies tussen Schijndel, Veghel en Sint-Oedenrode in ligt. Een mooi samenwerkingsverband wat al zijn oorsprong vond voor dat de gemeentes samen gingen onder de noemer Meijerijstad. Het sluiten van de vuilstort de vlagheide, het afstoten van het voormalige militaire terrein van defensie en de aanleg van de a50 waren voor de betrokken gemeenten aanleiding om het landelijke gebied danig te recontrueren.

Er werd een plan opgezet om het gebied zowel voor de natuur als de recreatie aantrekkelijk te maken. Daaruit onstond het Masterplan Vlagheide.

Legozolder

Vrijdag brachten we een dagje bij mijn ouders op zolder door. Daar hebben  we de lego voor de dag gehaald. De vele blueband bakjes had ik omgekeerd op de vloer om een voor een alle kleine blokjes, lampjes, wieltjes en andere assocoires uit te sorteren. De instructieboekjes waren niet helemaal meer compleet, maar met een beetje fantasie was er nog wel wat van te maken, zodat na een hele ochtend puzzelen en bouwen het eerste kasteel en huis alweer in zijn geheel opgebouwd was.

Al weldra herleefde ook al mijn andere herinneringen weer in de vorm van boompjes, autootjes, hovercrafs en legopoppetjes. Als kind heb ik vroeger heel wat uren doorgebracht tussen de legosteentjes. Samen met mijn broer verzonnen we een hele eigen wereld met de poppetjes. Hij bouwde vaak kermisattracties, compleet met grote vrachtwagens waar ze op vervoerd werden. Grappig dat hij tegenwoordig ook geregeld een avondje mee gaat helpen op een echte kermis om een attractie van een vriend van hem mee op te bouwen.

Van technisch lego werden er ook meerdere carnavalswagens gemaakt, compleet met papiermarchee poppen en heuze kreten op spandoeken. Ik vond er zelfs nog een paar onderin de legokist.

Tussen de legopoppetjes kwam ook mijn fantasie tot leven, hier werd de basis gelegd voor wat later mijn eerste hoofdpersonen zouden worden in mijn boek. Zo gaf ik elk poppetje een eigen naam. Ik kan me herinneren dat er een Mark, een Jan een Piet en een Anja was. En dat ik ze de wildste avonturen liet beleven. Natuurlijk deden ze mee aan de optocht van mijn broer, draaiden ze rondjes in het reuzerad en reden ze rond in hun camper. Zelf

Middagje naar de Speelboerderij de Steenuil

Op woensdag gingen we een dagje met vrienden naar de speelboerderij de Steenuil in Oirschot. Een kleine speeltuin met twee koeienstallen, een kippenhok, pony's, geiten, poezen en zelfs drie allerschattigste varkentjes die heerlijk in de modder rond konden scharrelen. Er was zelfs nog een vrolijk met bloemetjes erop geschilderd hok waarin grote hangoorkonijnen rond hupsten.

Tapas en outlet

Beide kinderen uit logeren, dus fijn even tijd voor ons tweetjes. Op internet gezocht naar een leuk eettentje waar we zonder de recensies te lezen meteen gereserveerd hebben. Na ons omgekleed te hebben vertrokken naar Eindhoven.

Dagje Varenbos

D had het idee opgevat om de kinderen een dagje mee te nemen naar het Varenbos, een prachtig stuk bos middenin de Scheeken, wat al generaties lang door de familie bezocht wordt om in bomen te klauteren en hutten te bouwen. Om de traditie voort te zetten, gingen we op een mooie zondag met zijn vieren op pad.

Dagje Burgers Zoo

Vandaag was het de beurt aan de jongste om er samen met papa en mama op uit te gaan. Het werd een dagje dierentuin, maar wel een met pinguins. Deze deftige vogeltjes vonden we al meteen bij de ingang en als het aan haar had gelegen waren we daar de hele dag blijven staan.

Ommetje Groot Duyfhuis deel 2

We wandelen weer verder. De route leidde ons over prachtige boerenlandweggetjes, tussen mais die hoog oprees langs het pad en er vol en goed uitzag. Heel anders dan de kleine magere stengels van vorig jaar die telang in de regen hadden gestaan, waardoor de oogst veel minder was dan andere jaren. En overal wilgenbomen en populieren. Die laatste werden veel gebruikt voor de klompenmakerij die een veel voorkomende ambacht was in deze contreien.
Tegenwoordig zie je ook veel boomkwekerijen.

Maandag

Maandag

Ik had snel al de lampen in huis aangedaan. Daantje hielp mee door de gordijnen dicht te doen en we liepen samen alle ramen en deuren af om te controleren of alles goed op slot zat. De angst gierde door mijn lijf, maar ik probeerde er niet aan toe te geven. Niet zolang Daantje nog bij mij was en ik niet wist tegen wie ik vocht. Waarschijnlijk was het gewoon een grappenmaker die me gebeld heeft. Maar dat Joost nog steeds niet reageerde op mijn telefoontjes maakte het er niet beter op.

Ik bracht Daantje naar bed, en besloot zelf ook naar bed te gaan. Beneden zitten wachten heeft ook geen zin.

Tegen drieën schiet ik wakker. Ik ben nog steeds alleen op mijn kamer. Ik knip het licht aan en controleer de slaapkamers. Daantje ligt heerlijk te slapen, al haar knuffels als een beschermend schild rond haar hoofd gestapeld. Soms zou ik ook nog wel terug willen naar die tijd dat knuffels nog zoveel bescherming kunnen bieden tegen de boze buiten wereld, al is het maar illusie.

Ik loop door naar Jordy’s kamer, maar die is leeg. Ik knip de lamp aan en ga op zijn bed liggen.

Het speelkleed ligt er nog precies zo bij als vanmorgen, alle auto’s keurig in een file op de weg geparkeerd. Zijn ladekast staat open, en er zijn wat onderbroeken van de stapel af. Naast me op het bed mis ik zijn bruine beer. Jordy en de bruine beer zijn onafscheidelijk, maar waar kunnen ze heen zijn?

Ik sta op, knip de lamp uit en loop weer terug naar de slaapkamer. Mijn mobiel ligt op en een foto van Joost verschijnt op het schermpje. Eindelijk.

Met een zucht maar ook enigszins geïrriteerd neem ik op. ‘Verdorie Joost waarom heb je niet eerder gebeld!’ Ik verwacht een dronken Joost aan de lijn te krijgen, maar wat er volgt is stilte, de welbekende klik, en een akelig gelach.

Beneden hoor ik gerommel bij de voordeur. Ik duik verschrikt onder het dekbed, en bedenk me ineens dat ik me zelf al verraden heb omdat de lamp op de slaapkamer nog aan is. Snel knip ik die nog uit, maar ik hoor de voetstappen al op de trap.

Bibberend lig ik onder het dekbed. Ik hoor de voetstappen voor de kamer van Daantje stilhouden, en wat later het zachte stemmetje van ons meisje. ‘Papa, kusje?’

Opgelucht sla ik de dekens van me af. Joost! Maar wat is er gebeurt? Op de wekkerradio is het half 5. 

Binckbank tour

Een heerlijke zonnige dag. Even op en neer gelopen naar de Boskantse weg, alwaar de Binckbank tour voorbij zou komen gereden. Het duurde echter nog geruime tijd voor de eerste motorrijder de kopgroep aankondigde. Tot die tijd bleef ik staan wachten achter de rotonde bij café de Vriendschap.

Daar verzamelde zich steeds meer mensen op de terrassen en de aan de kant van de weg, gewapend met stoeltjes, camera’s (die van mij had ik thuis gelaten) en telefoons om de voorbij snellende fietsers goed te kunnen bekijken en vast te kunnen leggen.

Ik raakte in gesprek met een man die duidelijk een wielerfanaat was. Hij vertelde over de ronde en de wielerrenners die er aan mee reden.

‘Je moet wel goed opletten als ze voorbij komen geflitst, die mannen rijden zo snel die remmen echt niet af voor een rotonde. Hoe laat zouden ze hier precies voorbij komen? Ik had ze eerlijk gezegd allang verwacht.’ Het was iets over half 2 en er was nog geen motorrijder of wielrenner te zien. Een enkele amateur op een racefiets, die in de tegenovergestelde richting aan kwam rijden, van zijn fiets afstapte en zich bij het aangroeiende publiek langs de weg voegde.

Ommetje het Grote Duyfhuis

Het Grote Duyfhuis,

lees meer hierover in dag 2 van de wandeling

Een nieuwe dag, dus een nieuwe poging. Vlak voor vertrek toch nog even snel buienradar gecheckt, maar er was geen buitje aan de lucht. Zouden we de tocht dan eindelijk uit kunnen wandelen?
We startten op het  pleintje Toose, vernoemd naar Toos Egelmeers de pastoorsmeid van Liempde, achter de kerk.

Wandelroute Ommetje het Groot Duyfhuis

Een beetje veel later vertrokken dan de bedoeling was, reden we richting Liempde. We hadden onze tas weer meegenomen vol met broodjes en drinken met de bedoeling er een gezellige wandeling van te gaan maken.
Met de auto reden we naar Liempde, parkeerden de auto achter de kerk op het driehoekige 'Toose plein'. Vanuit dit plein kun je verschillende door de Heemkunde herstelde kerkpaden bewandelen. 1 kilometer van deze kerkpaden is opgenomen in de route die wij gingen lopen.

Het Spoorwegmuseum (1)

Jongste was een nachtje uit logeren, dus namen we oudste mee naar het Spoorwegmuseum in Utrecht.
We kwamen binnen via het Maliebaanstation.

Dagje Zeeland

Al vroeg werden we uit bed gebeld door oma, of ze mee mocht rijden en waarom we nog niet op waren om 8.00. Wij waren net zo blij dat de kinderen een beetje later wakker waren.
We hadden vandaag een dagje Zeeland in de planning, waar de broer van D stond met zijn familie. Snel nog wat broodjes gesmeerd, een fles gevuld met water, zwemspullen in de tas en we konden vertrekken. Eerst nog even mijn schoonmoeder opgehaald waarna we doorreden naar Oost Kapelle. We namen nog even door of we alles bij hadden. Beide kinderen knikten enthousiast ja. echter kwamen we er halverwege achter dat de oudste weliswaar zijn zwembroek had aangetrokken, maar vergeten was om een droge broek mee te nemen. Oeps.

Een dagje strand

Een dagje strand

Gezellig

Met zijn vieren

Met emmers en

Schepjes

In de hand

Zwembroek

Handdoek in de tas

En hup

Naar het strand

September 2004

September 2004

Ding dong. De bel klonk luid toen we op de drempel van de bruidswinkel stonden.

Samen met mijn moeder en mijn schoonmoeder stapte ik de zaak binnen en nam de winkel in me op.

Zowel links als rechts in de zaak was er plaats voor een zithoek met rode fauteuils rondom, waarin kleine gouden kroontjes in het hoofdkussen waren geborduurd.

Een blonde verkoopster kwam ons al tegemoet en nam onze jassen aan, waarna we naar het zithoekje aan de linkerkant werden verwezen. We namen plaats, er werd een pot thee gebracht met een schaaltje met koekjes en de verkoopster kwam er bijstaan om even wat dingen na te vragen over wat mijn wensen waren en hoe onze trouwdag eruit kwam te zien.

Na mijn hele wensenlijstje opgegeven te hebben, ik wilde graag een sprookjesjurk met een sluier maar zonder een sleep, stond de verkoopster op en kwam ze wat later terug met een prachtige crèmekleurige jurk die uit twee delen bestond. Het lijfje was aan de achterkant open, bestond geheel uit kant en werd bij elkaar gehouden door een rij lange linten. Het liet mijn schouders geheel bloot en begon pas halverwege mijn rug. De rok was van zacht crème kleurig stof met een grote zalmroze roos in de linker boven hoek. Het geheel werd afgemaakt met een sluier voor in het haar.

Ik was meteen verliefd en voelde me een echt elfje toen ik de jurk aan trok. Dit moest hem worden! Deze jurk was het helemaal en Geert zou er vast en zeker ook van houden! Hij had me van tevoren nog gewaarschuwd dat hij nee ging zeggen als ik een zwarte of een rode jurk uit zou kiezen. Ik durfde het niet meer in mijn hoofd te halen, al vond ik het stiekem erg jammer.

‘Zijn er nog jurken die je perse een keer wilt passen?’ ‘Ja, ik zou graag een rode of zwarte jurk aan willen passen. Gewoon om te kijken hoe het staat.’

De vrouw liep weg en kwam wat later terug met een prachtige knalrode jurk. Ik hees me zelf in het rode kant, maar moest even wennen aan de weide hoepelrok die er aan vast zat. Zonder die rok was het een prachtige jurk, die overal als gegoten op mijn lichaam aansloot. Een steek van spijt trok er door me heen, deze jurk zou ik nooit mogen dragen. Hij zou dit nooit goedkeuren. Al was de eerste jurk nog zo mooi.

De zwarte jurk bezorgde me nog meer spijt en bracht me zelfs eventjes aan het twijfelen. Zou ik toch voor deze jurk gaan. Ik trouwde ten slotte maar een keer. En hij zou toch niet echt alleen daarom weigeren?

Na 3 uur jurken passen besloot ik toch om voor de eerste jurk te gaan, tot blijdschap van mijn schoonmoeder. Ze had waarschijnlijk de instructies van Geert mee gekregen om me niet met een gekleurde of zwarte jurk naar huis te laten gaan, terwijl mijn moeder en ik die juist veel mooier vonden. Maar ik stelde me tevreden met mijn elvenjurk. Het zou hoe dan ook een prachtige dag worden.

Buitengebied van Boskant deel 3

We vervolgden onze wandeling over de Goeiendonk waar we even de tijd namen om wat te drinken en te snoepen van onze zelf meegebrachte tomaatjes.

Buitengebied van Boskant deel 2

We wandelen weer verder over de Bundersdreef.

Wandeling door buitengebied Boskant deel 1

De zomer leent zich bij uitstek voor het maken van lange wandelingen met mijn meisje. Zij is al net zo dol op alle flora en fauna om ons heen als ik en we hebben al heel wat uurtjes rondgebracht in de buitenlucht met de camera in de aanslag. Vandaag togen we naar het Bundersdreef.

Wandeling aan de Goorloop

Vakantietijd, en dat betekent steevast een bezoek aan opa en oma in Beek en Donk. Naast de gebruikelijke koekjes en glaasjes ranja is er ook altijd tijd voor een wandeling waarin de nodige speeltuinen aangedaan worden. 

Deze dag ging de wandeling naar de Goorloop.

Middagje bioscoop

 Voor zondag hadden we een dagje camping op de planning staan bij familie, maar omdat het weer het niet echt toeliet om gezellig een dagje met de hele familie naar het strand, de tent en de speeltuin te gaan, besloten we om deze dag maar een weekje op te schuiven. 

In plaats daarvan gingen we naar de bioscoop. De film waar we heen zouden gaan was al snel beslist. Cars 3 3D.

Dinsdag

Dinsdag

‘Dus je telefoon is gestolen? Waar en wanneer en waarom heb je dan niet via iemand anders mij proberen te bereiken?’  Ik was razend. Al mijn angst had zich omgezet in woede. Hij had me toch op zijn minst wel iets kunnen laten weten en hij had gewoon naar huis kunnen komen!

‘Jordy en ik zijn nog naar het Anker gekomen, maar we konden jullie niet meer gevonden krijgen. Toen bood Christel aan dat onze Jordy wel met haar mee kon en daar een nachtje kon blijven slapen als dat gemakkelijker was. Dus ben ik naar huis gegaan, hopende dat je al thuis was of dat je misschien geprobeerd had om naar huis te bellen. Ik heb je zelfs nog proberen te bellen, maar je telefoon was elke keer buiten bereik. Waarom had je hem dan ook uit gezet?’

‘Ik heb hem niet uitgezet, ik heb jou zelfs nog proberen te bellen, maar je nam niet op. Dus toen je vannacht belde en opnam was ik, ik schrok dat ze nu ook al via jouw mobiel belde.’ De angst was weer terug en greep me naar de keel. Joost was meteen bij me. Hij legde zijn handen op mijn buik en keek me aan. ‘Rustig blijven nu. Adem in, naar je buik en weer uit. Rustig. Het is vast een stom geintje van degene die de telefoon gestolen heeft.’

‘Nee,’ hikte ik. ‘Nee, want hij belde gisterenavond ook al op ons thuisnummer.’

Vandaag zijn we naar de telefoonwinkel gereden om voor ons beide een nieuw telefoonnummer aan te vragen. Om te voorkomen dat hij er nog langer mee kan bellen hebben we de provider opgebeld en onze beide nummers meteen laten blokkeren in de hoop dat hij ons nu niet meer lastig kan vallen.

Gelukkig is het allemaal zo geregeld en lopen we wat later de winkel weer uit.

Nu moeten we enkel nog proberen te achterhalen hoe je kunnen voorkomen dat hij het thuisnummer belt, maar op dit moment lijkt de enige oplossing om er een tijdje de stekker uit te trekken.

‘Kom, we zijn nu allebei toch vrij, de kinderen vermaken zich prima bij ome Jan. Dus we kunnen het er nu even van nemen. Waar heb je zin in? Even lekker nog wat winkelen? Of zullen we gewoon gezellig ergens wat koffie gaan drinken.’

Ik lach als ik de straat in kijk. Het is de laatste dag van de carnaval, en in het centrum van Eindhoven lopen er nog steeds veel mensen bont uitgedost over straat op zoek naar een kroeg en wat gezelligheid. De geur van oud bier en urine hangt in de lucht, en de stoep is bezaaid met lege plastic bekertjes en confetti.

‘Nou, die koffie pakken we wel ergens anders.’ Zeg ik, terwijl ik mijn arm door zijn arm heen haak en hem dicht tegen me aantrek. ‘Ik weet misschien nog wel een tentje waar we wel even lekker kunnen lunchen.’

Wat later nemen we plaats aan een tafeltje in een klein eettentje, net iets buiten het centrum. Het is er al gezellig druk, met een mix aan vroege feestgangers en mensen die niks met het carnaval van doen hebben.

We bestellen ieder een uitsmijter en koffie en maken het ons gemakkelijk. Het is fijn om even thuis weg te zijn, en alles wat er van het weekend is gebeurt even op een afstandje te bekijken. Waarschijnlijk heeft Joost gewoon gelijk en heeft de grapjas die ons telefonisch lastig valt de nummers gewoon uit de mobiel van Joost gehaald. Er zijn nou eenmaal mensen die er plezier uit halen om andere mensen de stuipen op het lijf te jagen.

Ik neem genietend een slok van mijn koffie en kijk naar Joost die er eerst nog wat melk en suiker in doet voor hij aan de zijne begint. De uitsmijter is heerlijk, vers bruin brood met een plak ham en rosbief met daarop 2 eieren en ter decoratie huisgemaakte huzarensalade.

Na de lunch lopen we weer terug naar de parkeergarage, waarna we weer naar de broer van Joost rijden. Jan is sinds begin dit jaar weer vrijgezel, maar altijd bereid om op de kinderen te passen als we hulp nodig hebben. Hij is veel vrijer dan Joost, knapper ook, vind ik. Met zijn krullerige rossige haar dat altijd een beetje verward om zijn hoofd zit, zijn blauwe ogen en zijn verfijnde gezicht is hij een beetje de mooiere versie van Joost, al lijken ze erg veel op elkaar en worden ze door buitenstaanders nog geregeld door elkaar gehaald. Jan is van alle markten thuis, zoals mijn vriend dat zo mooi zegt. De ene keer komt hij met een dame thuis om een half jaar later ineens weer een leuke man aan zijn zijde te hebben.

Hij is echter dol op zijn neefje en nichtje, en toen Joost vanmorgen opbelde en de hele situatie aan hem uitlegde, was hij meteen bereid om de kinderen op te vangen. Hij maakte zelfs al plannen om ze mee te nemen naar de optocht in d‘Eerd, dus we hoefden ons verder geen zorgen meer te maken.

‘Ha, Joost. Is het gelukt met de nieuwe nummers?’ Jan stem klinkt over de carkit.

‘Ja, dat was allemaal zo geregeld, geen probleem. Hoe gaat het met de kinderen?’

Op de achtergrond klinkt ineens een boel kabaal, luide muziek schalt door de telefoon de auto binnen. ‘Sorry ik versta je niet, er komt nu net een grote wagen voorbij. De kinderen vinden het helemaal geweldig! Ik stuur je straks wel een berichtje als we hier vertrekken, dan breng ik ze na de optocht wel naar huis.’

‘Is goed, jongen. Veel plezier!’

We hebben de hele middag nog voor ons liggen.

Vlindersafari en Zevensprong

Dinsdag was de tweede dag van de Zevensprong. Ingesmeerd, zijn pet op zijn kop, een grote rugzak mee vol boterhammen, en een grote fles water, een flesje zonnebrand in het voorvakje en de oudste kon er weer een dagje tegenaan. Samen met de jongste heb ik hem weggebracht, waarna wij met zijn tweetjes doorreden naar Beek en Donk om opa en oma op te halen voor een bezoekje aan de Vlindersafari in Gemert.
Bij aankomst op de Groeskuilen, bleek de geheugenkaart van mijn camera dienst te weigeren, waardoor ik geen foto's heb kunnen maken. Dat wordt dus nog een keer terug gaan, want de safari was, ondanks het kleine oppervlakte, zeer de moeite waard.
De kas was aardig heet door de zon die door het glas scheen, wat zorgde voor een enorme activiteit in de tuin. De vlinders fladderden vrolijk om ons heen in alle mogelijke kleuren. Van fel oranje, helder blauw, zwart met gele strepen of bruin met opvallend grote ogen op hun vleugels getekend.
Ons meisje had bij de entree een blaadje en een poltood meegekregen waarop ze de antwoorden kon schrijven van de speurtocht die in de tuin stond opgesteld. Op bordjes verspreid over de kas stonden vragen met meerkeuze antwoorden. Als je alle antwoorden goed had ingevuld dan kreeg je een naam van een vlinder. Ze ging meteen fanatiek aan de slag en had al snel de eerste vraag beantwoord.
In de tuin was ook een biologe aanwezig die ons alles wist te vertellen over de nachtvlinders in de tuin. Deze vlinders waren de grootste die de tuin rijk was. Bijzonder was dat ze ook de grootste rupsen hadden. Deze rupsen eten zich in korte tijd helemaal groot en rond, zodat ze later na hun metarmorfose genoeg voedingsstoffen bij zich hebben om een week zonder eten te overleven. Lang genoeg om bevrucht te worden en eitjes te leggen.
De grootste vijand van de nachtvlinder is de vleermuis. Deze kan door echolocatie de vlinder localiseren. Om de vleermuizen te misleiden hebben vlinders allerlei slimme uiterlijkheden waardoor de echo zodanig weerkaatst wordt dat de vleermuizen hen niet meer kunnen vinden. Bovendien kunnen de tekeningen op de vleugels de vijand eveneens afschrikken.
We konden nog wel uren door blijven praten over de bijzondere eigenschappen van de natuur om de vijand te slim af te zijn, maar ons meisje trok al aan mijn shirt. Ze wilde verder met de route.

We liepen verder door de tuin, ons verwonderend over het vele ritselende gefladder om ons heen. Overal waar je keek vlogen, zaten en aten vlinders. Het was prachtig om ze op een voederbakje te zien zitten, waar ze met hun lange tong kleine beetjes van de banaan of het suikerwater tot zich namen. Eentje zat met zijn kop helemaal weggedoken in de kelk van een bloem om zo nog beter bij de kostbare nectar te komen. Het was elke keer weer enorm balen dat ik mijn camera niet kon gebruiken. Hier komen we zeker nog terug.

Snel naar huis om toch nog een goede geheugenkaart in de camera te doen, en snel door te rijden naar het terein waar de Zevensprong hun zeskamp hield. Er hing een dreigende lucht boven het veld toen we aankwamen lopen, maar gelukkig konden we nog een paar leuke foto's schieten voordat het hele gezelschap naar binnen ging om daar de dagafsluiting te houden. Een korte impressie van die foto's, volgende keer meer van de vlindertuin.

Het Boerenbondsmuseum

Afgelopen zondag waren we in het Boerenbondsmuseum om samen met de kinderen te genieten van de nostalgische kermis die aldaar gehouden werd. Echter biedt het museum zoveel meer dan dit leuke evenement.

Speurtocht

Samen met de jongste een speurtocht gehouden door ons kleine dorpje. Gewapend met een fotocamera en een lijst vol met dingen die we onderweg moesten zoeken gingen we op pad.

Maandag

Maandag

‘Heb je je nooit afgevraagd wat hij op die computers aan het doen was?’ vraagt van Etten. Hij haalt een hand door zijn zwarte haren en slaat zijn ene been over zijn andere heen.

Het is aangenaam warm in de kamer, het zonnetje schijnt door de hoge ramen naar binnen, recht op de bank waarop ik lig.  

‘Nee, eigenlijk niet. Hij was vaak bezig met downloaden van films of muziek, maar in die tijd was iedereen daar mee bezig. Bovendien was het zijn werk om met computers bezig te zijn, dus was zijn interesse ook helemaal niet vreemd. Hij had me wel eens verteld dat je je makkelijk onzichtbaar kon maken op het internet. Daar had je speciale software voor die je ip-adres constant veranderde. En ik weet nog dat je werkelijk niks meer van hem terug kon vinden op het internet. Ja een website die hij ooit eens gemaakt had om wat uit te proberen met scrips, maar daar stonden enkel wat stomme plaatjes op van Beavis and Butthead.’

Ik ga rechtop in de bank zitten en probeer een geeuw te onderdrukken. De warmte heeft me loom gemaakt. Ik kijk op de klok en zie dat de sessie bijna voorbij is. We zijn nu eindelijk op het punt gekomen waar het allemaal om draait. Zijn computer en zijn eindeloze drang om daar zovele uren achter door te brengen. Zoveel uren dat het soms leek dat niets belangrijker was dan dat scherm voor hem op het bureau. Hij had er meer belangstelling voor dan voor mij. Dat was zeker.

‘Goed. We komen langzaam tot de kern van de zaak. Zijn ongewone belangstelling voor de computer. Voor de volgende keer wil ik dat je wat dingen voor jezelf op een rijtje zet. Heb je ooit dingen aan hem gemerkt als hij op die computers bezig was? Had hij bepaalde voorkeuren voor de games die hij speelde? En vanaf wanneer begon je het echt op te vallen dat hij meer belangstelling had voor de computer dan voor jou?’

Hij staat op van zijn stoel, ik volg zijn voorbeeld en geef hem een hand. Buiten haal ik mijn fiets van het slot en rij  naar huis. Het is licht gaan regenen en kleine druppeltjes doorweken mijn broek die al weldra klam om mijn benen plakt. Mijn winterjas geeft nog wat langer bescherming, pas als ik thuis ben merkt ik pas hoe koud ik het heb. Ik ril over heel mijn lijf en voel zoetjes aan de pijn weer opkomen in mijn borst, mijn armen beginnen te tintelen en mijn ademhaling versnelt. Ik probeert mezelf te kalmeren, maar kan zo snel niet voorkomen dat ik even totaal in paniek raak. Pas als de tranen over mijn wangen stromen kom ik weer een beetje bij zinnen. Dit is hij niet waard. Hij mag mijn leven niet meer zo beïnvloeden. Om op Ilse, je kunt het . Je bent sterk. Hij kan je niets meer doen.

Net op dat moment gaat de telefoon, ik laat hem rinkelen tot hij stopt, sla mijn handen voor mijn ogen en zak huilend in elkaar op de grond. Pas als ik de beltoon van mijn mobieltje hoor kom ik weer een beetje bij zinnen. Ik kom overeind, haal mijn telefoon voor de dag en neem op als ik zie dat het Joost is die belt. ‘Met Ilse,’ ik snik nog na als ik zijn vertrouwde stem in mijn oor hoor.

‘Meisje toch. Het was heftig bij de therapie zeker?’ Ik knik, en fluister zachtjes ja.

‘Doe maar rustig aan, pak lekker een bad, ik kom er nu aan om de kinderen op te halen dus maak je daar ook maar niet druk over.’

Ik knik bevestigend en zeg ja als ik besef dat hij dat natuurlijk niet kan zien aan de andere kant van de lijn. Ik zucht opgelucht als ik wat later ophang. In de wetenschap dat hij er voor de kinderen is, en dat ze allemaal zo naar huis komen loop ik naar boven naar de badkamer, laat het bad vollopen en kleed me uit. Het water voelt heerlijk bevrijdend. Ik kan me eindelijk ontspannen, en de pijn in mijn borst wordt met elke ademteug minder. Beneden hoor ik de telefoon weer rinkelen. Maar ik blijf stil liggen in het warme water. Voor nu ben ik er even niet. 

Nostalgische kermis Boerenbondsmuseum Gemert