Herfst

 

 

 

 

 

Een paar foto's in het archief gevonden. Zelf tegenwoordig weinig tijd om te fotograferen. Erg jammer, maar deze foto 's uit het archief maken vast veel goed. Genomen tijdens een mistige fietstocht op een vroege herfstmorgen. De blaadjes verkleurde van groen naar geel en bruin.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Druppels achtergelaten op draden van webben door spinnen geweven. Op takjes, druppelen van blaadjes.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Misschien moeten we nog maar eens vaker het archief induiken.

Rowwen Hèze - Hemel op Aarde (CLIP)

Een videoclip die me tot tranen ontroert. Het maakt dat je ondanks de weinige beelden die je meekrijgt, nu al intenst medelijden krijgt met de jongen die zo hopeloos verliefd is geworden op een oudere meid. Omlijst door de stem van Jack Poels, maakt deze Limburgse film vast enorm veel indruk op de kijker. Mij maakt het nieuwsgierig naar meer.
De film Hemel op Aarde komt binnenkort in de bioscoop.

Mais rijden met papa

De hele dag waren ze bij opa en oma geweest. De kinderen hadden hun hartje weer opgehaald, mee gewandeld met opa, naar de winkel en ook nog de mooiste kastanjes en eikels geraapt! Toms zakken puilde uit van de bruine vruchten met witte stip, hij stapte stoer aan de hand van opa mee terug naar hun huis, alwaar mama ze weer meenam. Ze zwaaiden beide enthousiast door de autoraampjes toen ze de straat uit reden.
'We hebben kastanjes geraapt, mama!' zei Tom. 'En gewandeld! En naar de winkel geweest!'
Nicky werd steeds stiller, het mutsje van haar rode jas was over haar ogen gezakt, haar oogjes gesloten, haar hoofdje zakte knikkebollend opzij. Ook Tom was opgehouden met kletsen en keek stilletjes uit het raam.
Mama stopte de auto voor hun huis op de parkeerplaats en zette de motor af, toen de telefoon ging. Papa. 'Zou je het autostoeltje eruit willen halen? Dan kan onze Tom met mij mee in de vrachtauto.' 'Maar hij moet nog eten!' 'Ik kom nu langs, dus hij kan nu mee.'
Er werd snel besloten om het kleine manneke zijn uitstapje met papa te gunnen. Het stoeltje werd uit de auto gehaald, en wat later kwam papa al met een grote rode vrachtauto voorgereden, het stoeltje werd overgezet en weldra zat Tom trots naast papa in de vrachtauto. Hij mocht mee mais gaan rijden!
Tom begon meteen te babbelen toen de wagen over de smalle weggetjes tussen de maïsvelden doorreed. 'Papa, die moeten we ook nog allemaal hakselen!' als er weer een maïsveld voorbij kwam en 'die hebben we al gehad! Die hoeft niet meer!' als er alleen nog maar resten van maisplanten op het veld waren achtergebleven. Halverwege dommelde hij even weg, zijn hoofdje knikkebollend op zijn kin, om weer verschrikt overeind te komen. Papa stelde voor om naar huis te gaan, het was allang bedtijd geweest voor de kleine man, en hij had zelfs nog niet eens gegeten.
'Nee, nog niet naar huis, we moeten mais hakselen!' riep Tom verontwaardigd en zelfs een beetje boos uit, maar eenmaal weer thuis, achter een groot bord met een heerlijke appelpannenkoek, was het leed al snel geleden. Moe, maar vol van de nieuwe ervaring ging hij naar bed, waar hij al weldra in een diepe slaap viel, heerlijke dromen over de prachtige rit in de vrachtauto.

Patient love

 

"Patient Love"

Got a pinch of tobacco in my pocket
I’m not gonna roll it no I’m not gonna smoke it
Til we’re staring at the stars and the rockets
Twinkling in the silvery night

Two sips of whiskey in the flask but I’m not gonna drink them
I swear I’ll make it last
Til we’re drinking out of the same glass again

And though the sand may be washed by the sea
And the old will be lost in the new
Well four will not wait for three
For three never waited for two
And though you will not wait for me
I’ll wait for you

Got a polaroid picture in my wallet
I’m not going to tear it no I’m not gonna spoil it
It’s an unspoken heartbreak
A heartbroken handshake I’ll take with me where I go

And three words on the tip of my tongue
Not to be spoken nor sung
Or whispered to anyone
Til I scream them at the top of my lungs again

And though the sand may be washed by the sea
And the old will be lost in the new
Well four will not wait for three
For three never waited for two
And though you will not wait for me
I’ll wait for you
I’ll wait for you
And I’ll wait for you

Got a pinch of tobacco in my pocket
I’m not gonna roll it no I’m not gonna smoke it
Til we’re staring at the stars and the rockets
Twinkling in the silvery night

Een prachtige tekst. Iets waar Passenger toch wel om bekend staat, de bijzondere teksten in zijn liedjes. Deze moet je echt een paar keer horen/lezen voordat je de strekking snapt. Maar hij heeft geduld das zeker.

Klein beetje feest

 

Mijn echter verjaardag is pas dinsdag maar vandaag had ik al vast de familie op visite. Dat was weer een goede reden om me lekker uit te leven in keuken om een heerlijke taart te maken.

Uiteindelijk werden het er twee. Een arretjescake en een gemarmerde kersen-yoghurttaart. Beide vielen enorm goed in de smaak.

Maar de pret vooraf was al net zo leuk. Tom mocht mama namelijk meehelpen. Glunderend zat hij achter een grote beslagkom vol marie biscuitjes, met de opdracht ze allemaal in stukjes te breken zonder ervan te eten. Toen opa later op de middag kwam vertelde hij enthousiast dat hij mama aan het helpen was. 'Tom doet koekjes breken, voor de cup cakejes.'

'Arretjescake'

'Voor de arretjescake, voor morgen. Morgen is het feest. Dan is mama jarig. Krijgt mama cadeautjes.'

En een klein feestje was het voor de kinderen, want zo vaak komt het niet voor dat er gebak is, je cadeautjes uit mag pakken, al zijn ze voor mama, en alle opa's en oma's er tegelijkertijd zijn om met ze te spelen! Het grote feestje is pas over 3 weken, en dinsdag is mama pas echt jarig, maar vandaag hadden we het al een beetje gevierd. Het was er heerlijk weer voor. En hoe vaak kun je nou in oktober nog buiten zitten, in het zonnetje met je kopje koffie en stukje gebak! Wij hebben er heerlijk van genoten, en jullie?